KAPIRANGU


SIMA  LAWU , njegegrek agung dhuwur
Kendel ambisu setya nunggu tekaku
Ginambar lenggah ‘ cahya biru-jeru ‘  ing manik netraku

Nanging tumekeng Tawangmangu  ‘kandheg ing lakuku’
kaendheg laku cipta sedyaku , kaendheg jumangkahe sukuku 
Kaendheg kemlawene astaku , cep-klakep kedale lathiku

Ing Tawangmangu , mangu-mangu  ‘aku kapirangu’
Apa iya anganthi ‘badan sejati’  kang kesel , abot kebak gawan lan gaman
Apa iya ‘raga’ kang kebak ala lan sukerta ….. anerus laku

Ing Tawangmangu , mangu-mangu  ‘aku kapirangu’
Apa ora malah ‘duka lan memala’ kang bakal tinemu
bebarengan lan dadi wohing lakuku….. menawa aku anerus laku

Duren ‘apa kudu leren’
ing madyane swasana kang kebak sedya,
Apa anyimpang marga , anuruti ‘pambisik liya sedya’ kang durung pana lan cetha

Ing Tawangmangu wayah bengi , mangu-mangu  ‘aku kapirangu’
Pucuk LAWU jegegrek  regemeng  ‘ireng-peteng’  kapangku tawang kang kebak lintang
Pucuk landhep Cemara ‘sewu’ godha-pangrancana
ngadhang-memalang ing laku panyawangku

Ngayogyakarta , 1 september 2011



Gurit  punika sampun kapacak (kamuat) wonten ing Majalah Basa Jawa Djaka Lodang Yogyakarta